Skip to main content

BOŻE NARODZENIE

(KOLĘDNICY)

Po południu zbierały się grupy kolędników:

  • Bracia – mężczyźni
  • Siostry – kobiety
  • Kawalerowie
  • Panny

w takiej kolejności i w odstępie kilkuminutowym grupy te przechodziły wszystkie domostwa we wsi, dzwonili dzwonkami i śpiewali kolędy. Po odśpiewaniu kilku kolęd jedna osoba w imieniu całej grupy kolędników składała gospodarzom winszowania    (życzenia):

  • „W Betlejem mieście panna Maryja dziewica pod opieką Józefa w lichej stajence powiła syna małego Jezusa. W żłobie położyła, siankiem okryła, my tą nowinę głosimy. Mieszkańcom tego domu zdrowia życzymy. Żeby Wam dobrze się żyło, niczego nie brakowało, pełno było w komorze i w oborze. Was gospodarzu na potrzeby naszego kościoła o kolędę prosimy. Za kolędę dziękujemy, byśmy w zgodzie żyli i na drugi rok Wam zakolędowali”.
  • „Panna Maryja Jezuska porodziła, wszyscy Go witali, anieli śpiewali, pastuszkowie na „multankach” grali, Trzej Królowie dary drogie składali, Herodowi żołdacy Królewicza szukali a my chodzimy od chaty do chaty w tej kolędzie Jego chwałę głosimy, Wam szczęścia i radosnych dni, długich lat życia życzymy”

 Każdy kolędnik sam układał swoje „winszowania” a zebrane na kolędzie pieniądze były przekazywane na potrzeby kościoła, Radzie Kościelnej, której przewodniczył ksiądz proboszcz a stałymi członkami byli:

  • Bielawski Piotr (Stos)
  • Braszka Mikołaj
  • Charęza Franciszek (Bogacz)
  • Piotrowski Jan
  • Romanów Piotr
  • Żuczkowski Paweł  – kościelny
  • Żuczkowska Zofia

NOWY ROK

(SZCZODRAKI)

Chłopcy w wieku 7 – 12 lat chodzili do sąsiadów z życzeniami „zasiewać owsem”

(nie można było używać ziaren innych zbóż)

Siejąc owies szczodrakowali (deklamowali):

Przychodzą „szczodraki” – zdrowe chłopaki

w ten Nowy Rok życzą  aby rodziła się Wam pszeniczka i groch.

By byliście weseli jak w niebie anieli,

by Was nic nie bolało i niczego nie brakowało,

żeby pełno było zboża w komorze a bydła w oborze.

Szczęścia, zdrowia życzymy, daj Wam Panie Boże

wszystkiego najlepszego.

Wasze dziatki niech serdecznie kochają ojca i matki.

Byśmy wszyscy zdrowi byli i za rok znów się spotkali i szczodrakowali.

Z określeniem „szczodraki” można było jeszcze się spotkać w latach sześćdziesiątych nazywano tak dzieciaki w wieku szkolnym. Określenie to funkcjonowało wśród Hutniaków na ziemiach zachodnich.


PALMOWA NIEDZIELA

W kościele święcono palmy robione z wiklinowych gałązek. Po wyjściu z kościoła obowiązkowo należało połknąć 3 bazie – żeby gardło nie bolało. Palmami młodzi chłopcy bili się z dziewczętami i mówili:

Palma bije, nie ja biję,

pamiętaj, że za tydzień i za noc

będzie Wielkanoc

Chrystus z martwych wstanie

a my na Rezurekcji będziemy


GWARA STARSZEGO POKOLENIA MIESZKAŃCÓW WIOSKI.

Przedstawione poniżej wyrażenia i określenia używane były przez mieszkańców wsi, w żadnej innej wiosce w najbliższym otoczeniu, takiej gwary nie używano. Była to lokalna gwara występująca tylko w Hucie Starej.

baba kobieta, żona
baba drożdżówka (ciasto)
bachor dziecko
bahato dużo
bałabuch grahamka
bałabuszek bułka drożdżówka
bambetel łóżko – rozsuwane z wiekiem
banta żerdzie w kurniku
barabola ziemniak
barabulanka łodygi ziemniaków
beńkart dziecko nieślubne
bodak oset
bolak wrzód
bomki duże muchy, gzy
borówki czarne jagody
brajtrura piekarnik
bulunczka ból brzucha lub ból wewnętrzny
buraczanka liście buraków
buśku bocian
cebrzyk szaflik do karmienia bydła sieczką
chamłaga długa gałąź
chata wielga izba
chliw obora, stajnia
chłop mężczyzna, mąż
chuścina apaszka
chuścinka chusteczka
ciupać rąbać
cygaretka papieros fabryczny
czerwak robak gąsienica, czerw, pendrak
czuchrać drapać
czyr rzadka kasza kukurydziana
dońcia córka
dowolnia ubijak
dudy mankiety
duli duże gruszki
duszynina gulasz
dziszka beczółka, miara ziarna
dziwka panna
dzygar papieros kręcony
dzygar zegar
gibiruji należy
girgonia begonia
gniliczki gruszki drobne, ulęgałki
grali widły do obornika
hadiuga żmija, wąż
hajdać huśtać
halma hamulec
harasiwka czerwona wstążka
harnedli szpilki do włosów
hawka szczekanie
hujdanka huśtawka
hulać tańczyć
hurkać, hrymać stukać
hyczka natka pietruszki, marchwi
jagody czereśnie
jajecznica mieszanka; jaja, mąka i mleko
jama piwnica ziemna,kopiec z ziemniakami
kaciuba do wygarniania ognia z pieca
kahła dymnik -od pieca do sieni
kałabania dół z wodą na drodze lub polu
kantar uzda
kapica łącznik bijaka z cepiskiem
kaszkiet czapka z daszkiem
kielnica siedzisko furmana przed skrzynią wozu
kiernica, kirnica studnia    2-3 m głębokości
kiszka kaszanka
kłuć rozłupywać
kołacz chałka
kopanica płoza sanek
kosa warkocz
kowban kloc do rąbania
kozidryszczy przebiśniegi, pierwiosnki
kuciuruba pokręcony np. drut, spirala
kuczma czapka zimowa
kula proteza
kulbaczka laska, palica
kuleja pociąg
kulpak kłonica
kuromesło, kromesło nosidło do wiader
lastówka jaskułka
lilija lilie
liniszka gęsta kasza kukurydziana
lizawka bryłka soli kamiennej do lizania dla bydła
lulka fajka
łopuch rzep
łuboda, nacina lebioda, komosa biała
łyłyk nietoperz
magulnica deska karbowana domalowania i tara do prania
makohon wałek do tarcia maku i maglowania bielizny (szmacia)
małaj baba kukurydziana
mariasze astry
meszty pantofle
muzyki zabawa taneczna
na burk na kredyt
nanaszko, nanaszka nazwa starszych osób, nie krewnych
nasypka wsyp poduszki
pan, pani, państwo mieszkańcy miast, nauczyciele
paoirki bibułka do papierosów
paska duży (3-5kg) chleb pieczony na Wielkanoc
pazory paznokcie
pieczyryca pieczarka
pióra szczypior
piróg pieczony nadziana bułka, drożdżówka
piszki pieszo
po czemu jaka cena
po kilku po ile
podra strych obory
postronek

kuszka

gruby sznur

drewn. pojemnik na wodę i kamień do ostrzenia kosy

pościel łóżko
potasz oczyszczona soda
powzanka ślizgawka
pranik kijanka do prania
pudłu dziupla
putnia wiadro
puziunki poziomki
pyryj perz
rapszyc kłusownik
rurkować włósi robić loki
ryska szpadel
ryszoto sito do zboża
rzemień pasek
rżnąć piłować, rozcinać
samograj gramofon
sapiałka fujarka
sklep wolnostojąca piwnica murowana
smazynica jajka na boczku
stempa urządzenie do łuskania ziarna na kaszę
studzinina, hyszki galareta z nóg i głowy wieprza
syrbywus dzika róża
szałata sałata
szaragi wieszak
szcze jeszcze
szczupać macać, dotykać, sprawdzać dotykiem
szkura skura
szłyjki szelki
szmaci bielizna
sztanki nogawki spodni
śpiwanka piosenka
tarnówki okrągłe drobne śliwki, mirabelki
tartuch placek ziemniaczany
tok klepisko do młocki
trepy sandały
wańkisz alkierz
waszki wodze, lejce
wendzunka wędzony boczek
wereta prześcieradło
wianki wieczór panieński
wijaszka szufelka do wiania zboża po młotce
włóczyć bronować
włusi włosy
woczy oczy
wodwód dzięcioł
worać orać
woroplan samolot
wosłun ława z oparciem
wośniak dwuręczny nóż do strugania drewna
wse zawsze
wubycykiel, bycykil rower
wucha uszy
wudźwirki ościeżnice
wunsa wąsy
wupryny agrest
wużyny jeżyny
wyszka strych chaty
zaburguj kredytuj
zahata ocieplanie ścian chaty na zimę
załubni sanie paradne
zaściska, -i wstążka, -ki
zazula kukułka
zazuwoki zez  (ma zeza)
ziele kwiaty
ziobra żebra
ziubyr w młynie, maszyna do czyszczenia zboża przed walcami
żółty szmir towot

NIEKTÓRE ZWROTY

choć siuda choć do mnie
nabrałam na . kupiłam na . np. na bluzkę
wszyłam uszyłam
pukineła chłoła rozstała się z mężem
kiń do mni rzuć do mnie
podkidać Poli podorać pole
zawiunsz gudza zawiązać węzeł
wut  gudzuj rozwiąż węzeł
czułam jak chtoś hrymał słyszałam jak ktoś stukał
wun brechał on kłamał
bydło pogodziło si bydło uciekło z pola
poszet w las ij nazbirał Kozarów ij hułubianyk poszedł w las i nazbierał kozaków i gąsek
ni hupaj dzieckim nie podnoś, nie podrzucaj dzieckiem

NIEKTÓRE IMIONA

Adam Jadamku
Andrzej, Jędrzej Jendruch
Augustyn Jagustyn
Antoni Jantuch, Jantoszka
Agata Jaguńka
Jan Jaśku
Józef Juśku
Paweł Pawłu
Rozalia Ruśka
Celina Cyliśka
Maria Marynka
Piotr Pietru
Szymon Szymku
Ignacy Jignac
Stefania sztefka

Po pierwszej wojnie światowej w latach 1918 – 1936 w Hucie Starej nauczycielką w czteroklasowej szkole była  Hermenegilda Radecka, która powoli ale systematycznie uczyła prawidłowej wymowy i nazewnictwa.

W latach czterdziestych już tylko najstarsi mieszkańcy używali tej gwary, młodsi i dzieci już nie, chociaż wszyscy ją znali.


NAZWY JEDNOSTEK MIAR UŻYWANYCH W HUCIE STAREJ

korzec, worek 100 kg
pół korca, worka   50 kg
dziszka   25 kg
kwarta litr
pół kwarta pół litra
kwaterka ćwierć litra
półkwatyryk ok. 100 gramów
halba kufel
krupka, garszka pojemnik z kory drzewa o poj. wiadra

INNE

obiad śniadanie
połudenek obiad
wieczerza kolacja